Rozpoczynając swoją przygodę z kosmosem, gwiazdami i planetami, warto jest zacząć od przyjrzenia się centralnej gwieździe naszego Układu Planetarnego nie bez przyczyny nazwanego Układem Słonecznym.
Wokół tej niezwykłej gwiazdy krążą wszystkie planety układu, włącznie z naszą, Zieloną.
Ziemia jest trzecią z ośmiu planet układu słonecznego względem odległości od Słońca. To optymalne położenie sprawia, że na jej powierzchni może rozwijać się życie. Nie jest na niej więc ani zbyt gorąco ani zbyt zimno. Gdyby zamienić kolejność i Ziemię umieścić na miejscu znajdującego się najbliżej centralnej gwiazdy Merkurego życie na naszej planecie nie mogłoby istnieć.
Na tej najmniejszej w układzie słonecznym planecie temperatura waha się między minus stu siedemdziesięcioma stopniami Celsjusza a plus czterysta trzydziestoma stopniami. Są to więc warunki bardzo zmienne, zdecydowanie mało sprzyjające istnieniu życia w znanej nam definicji.
Gdyby dla odmiany spróbować zieloną planetę umieścić na miejscu najbardziej oddalonego od Słońca Neptuna miałaby ona ciągle temperaturę minus dwustu dziesięciu stopni Celsjusza.
Skoro już wiemy jak odległość od centralnej gwiazdy wpływa na ciała niebieskie dowiedzmy się więcej na temat tego rozgrzanego olbrzyma.
Słońce o średnicy sto dziewięć razy przekraczającej średnicę Ziemi nie jest wcale wyjątkowo dużą gwiazdą w porównaniu z tymi znajdującymi się dalej w przestrzeni kosmicznej. Ma ono około pięć miliardów lat. Temperatura na jego powierzchni wynosi pięć tysięcy pięćset stopni Celsjusza, ale w środku dochodzi do aż czternastu milionów stopni.
Jest ono gwiazdą zwyczajną mimo, że jego struktura i charakterystyka wydają się uciekać poza granice naszej wyobraźni. W jego jądrze zachodzi proces przemiany wodoru w hel czego wynikiem jest uwalnianie ogromnej ilości energii.
Słońce jest rozognioną kulą gazową. Ciekawostką jest, że w roku tysiąc dziewięćset sześćdziesiątym naukowcy odkryli iż zewnętrzne warstwy atmosferyczne Słońca opadają i wznoszą się co kilka minut. Oznacza to więc że gwiazda drga przez cały czas. Poprzez badanie tych wibracji astronomowie spodziewają się odkryć jak słoneczne wnętrze naprawdę wygląda.
Centralna gwiazda naszego układu planetarnego jest znacznie bardziej fascynująca i niezwykła niż mogłoby się nam wydawać. Na co dzień mało kto, naprawdę zastanawia się nad nią dłużej. Pytania takie jak dlaczego Słońce świeci i czy pewnego dnia przestanie nie zaprzątają zbyt długo naszej uwagi. Bierzemy je bowiem za pewnik. Słońce zawsze tam było świecąc dla nas w dzień i wieczorem uciekając za horyzont aby o poranku znów powrócić.
Rozmyślając o tej rozgrzanej kuli zatrzymajmy się na moment, przerwijmy to co robimy i po prostu wyjdźmy na zewnątrz aby poczuć na skórze bijące od niej ciepło. Wszystkie stworzenia, włącznie z nami swoje istnienie zawdzięczają Słońcu. Pomyślmy więc ciepło nad tym swoistym centrum naszego układu planetarnego. Nawet jeśli go nie rozumiemy poczujmy wdzięczność za to, że jest i nadzieje że będzie dla nas jeszcze długo.
